Oost west, thuis best

Hallo iedereen,

Woensdag hadden Bill en Virginia het idee voor een 2e, kleiner afscheidsfeestje met het gezin en wat familie, we gingen zwemmen in de vijver van de opa, en we aten pizza, het was een zeer toffe namiddag. Deze dinsdag heb ik afscheid genomen van m'n fantastisch gastgezin, eerst aan iedereen een dikke knuffel geven, en dan naar de luchthaven vertrekken met Bill, Virginia en Fonicus die ook persé meewou :). Wanneer we aankwamen op de luchthaven kwam ik tot de vaststelling dat ik de dag daarvoor de website van "Delta" had nagekeken in de plaats van "United", dus ik wist niet dat ik maar 1 koffer kosteloos mocht meebrengen. Bill en Virginia, vriendelijk dat ze waren twijfelden geen seconde om de extra kosten van de andere koffer te betalen. Wat zij niet wisten was dat ik bij hun thuis een enveloppe had klaargelegd met een mooie brief erin, mijn "Doodle 4 Google" en het melkgeld dat ik van hen gekregen had, dus daardoor voelde ik me een beetje minder schuldig dat ze mijn bagage betaald hadden. Daarna ging het zeer snel, door de douane, de vlieger op naar Chicago voor 45 minuutjes, en daarna een rechtstreekse vlucht naar Brussel. Ik vertrok in Michigan om half 4 in de namiddag, en ik kwam de volgende dag aan in België om 9u in de morgen, slapen kon ik echt niet op de vlieger, dus het was een lange dag. M'n Nederlands was een beetje aan de zwakkere kant wanneer ik (probeerde) te babbelen tegen m'n mama en zus, voor de moment kan ik terug normaal praten, maar het zal nog enkele dagen duren vooraleer ik volledig van taal ben overgeschakeld. Omdat we hier in Zele nu ook nog met een uitwisselingsstudent zitten, Camilla, kan ik nog niet in m'n kamer slapen, maar gelukkig hebben m'n ouders een caravan voorzien waarin ik deze maand kan slapen.

Caravan

Dat is best wel nog plezant, Camilla is ook een zeer toffe, dus dat helpt en beetje met de overgang vanuit zo een druk gezin naar een klein gezin. Graag zou ik iedereen eens te bedanken in Amerika voor zo'n geweldig jaar, het is er eentje dat ik nooit zal vergeten, aan iedereen in België, merci om mijn blog te volgen, en aan de mannen van de KSA eens een extra merci dat ik mee kan op kamp! Een van deze dagen ga ik m'n fotoalbum nog eens grondig onder handen nemen waardoor je voor een korte termijn niet alle foto's te zien zal krijgen, maar daarna blijft m'n blog online tot het einde der tijden, hoera!

Vele groetjes, Florian

Laatste week

Dag allemaal,

amai, de laatste volledige week is hier net afgelopen voor mij, en het voelt nog steeds aan alsof ik hier net aangekomen ben. Deze week waren Mary en Willy op kamp met de "Youthgroup", dus het was vrij rustig, werken op de boerderij, verder kennismaken met Ruben, met de dirt bike rijden en een afscheidsfeestje geven natuurlijk. Dat feestje stond gepland van vrijdag tot zaterdag, in het begin was er niet te veel volk, maar naarmate de zon zakte kwam er meer volk opduiken, eerst gingen we met de hooiwagen naar "Patrick's Pond", waar we barbecueden en zwommen, daarna keerden we met meer gasten dan dat we vertrokken terug om wat spelletjes te spelen en te babbelen. De volgende morgen was er een ontbijt voor iedereen die over de nacht bleef slapen, het was spek met eieren/worst, mjammie, daarna was het dag zeggen tegen m'n vrienden die ik hier gemaakt had, omdat ik het al van zo lang tevoren wist dat ik rond deze periode ging vertrekken, was ik niet echt droevig. Foto's heb ik niet echt gepakt omdat ik het te druk had (en een beetje vergeten was). Zonet had ik een mooie zonsondergang gezien, ze zijn hier meestal wel knap, maar deze was echt bijzonder. Vanaf morgen start m'n laatste week hier (althans voor België, in Amerika starten de weken op Zondag), maar er is genoeg werk te doen op de boerderij, dus ik zal me niet vervelen. Ik zal ook nog iets moois maken voor Bill en Virginia om hen te bedanken, ik heb al iets in m'n hoofd.

Vele groetjes, Florian

Kajakken

Goedendag allemaal,

sinds vrijdag ben ik weer te huis bij de Ankley's, het voelt best wel vreemd, het begint hier echt als een thuis te voelen. Die avond ging ik naar een open house van een van m'n schoolmaten, volleybal spelen en rond het kampvuur zitten. De dag daarna gingen we weeral naar een open house, dus we konden onze buikjes weeral eens vol eten. Die avond kwam Ruben (in het midden van de foto) terug, over hem heb ik nog geen enkel woord gezegd op m'n blog denk ik. Hij leefde bij de Ankley's in het schooljaar 2012-2013 als een uitwisselingsstudent, maar nu verblijft hij weer voor een jaar in Amerika als een vrijwilligerswerker, vandaar kwam hij eens langs. Vandaag gingen we met z'n allen naar de duim van Michigan, waar Joseph leeft, daar roeiden we met een kajak naar "Lake Huron" waar we wat zwommen en "American Football" speelden in het water.

Het topje van de duim

In het topje van de duim

Ik was m'n Google shirt vergeten in Californië, maar Patricia, vriendelijk dat ze is, gaat het me opsturen via de post, dat maakte echt wel m'n dag vandaag. De volgende week moet ik m'n afscheidsfeestje nog uitplannen, en dan vrijdag, gedag zeggen tegen iedereen, amai, wat is dat jaar hier al voorbij gevlogen.

Vele groetjes, Florian

Californië: Dag 8

Hallo,

vandaag brak m'n laatste dag in Californië aan, maar m'n lijstje met bezichtigden was nog niet afgelopen hoor. Deze morgen vertrok ik zoals altijd met de BART trein naar San Francisco, eens aangekomen nam ik een stokoude tram die langs de haven reed, volledig tot bij Fisherman's Wharf, vanaf daar wandelde ik tot "The Palace of Fine Arts", welke het enige overblijfsel is van de wereldtentoonstelling van 1915.

The Palace of Fine Arts

Daarna wandelde ik wat dieper in de Presidio (dat is hoe het park genaamd is) waar ik ILM (Industrial Light and Magic) bezocht, een afdeling van Lucasfilm welke gespecialiseerd is in visual effects, zij zijn ook de oprichters van de animatiestudio "Pixar".

ILM

Als je en interessante video wilt zien over ILM, klik dan op deze link: https://www.youtube.com/watch?v=IeaLgPMGzkQ. Na een kijkje in hun kleine bezoekershal, bezocht ik "The Walt Disney Family Museum", daar kon je de hele levensweg lezen/bekijken van Walter Elias Disney, veel tekst en veel relikwieën, gelukkig ben ik gene kleine patotter meer en ben ik wat geduldiger met het lezen van lange teksten.

The Walt Disney Family Museum

Deze avond gingen Patricia, Anand, Randi en ik uit eten in een restaurant dicht bij de luchthaven, ik bestelde een pizza, en het was overheerlijk, daarna namen we afscheid van elkaar en zat ik weer op de vlieger. Californië was zonder meer een van de tofste dingen die ik hier al gedaan heb doorheen het jaar. Het was echt een unieke ervaring waarbij ik enkele nieuwe mensen ontmoette, en de andere kust van Amerika te zien kreeg, dit bewees nog eens dat Amerika zeer divers is, want de mentaliteit daar is volledig anders dan in Michigan.

Vele groetjes, Florian

Californië: Dag 7

Dag allemaal,

vandaag heb ik een goede portie "Googliness" binnengekregen, en het was geweldig :). In de morgen bracht Anand me naar de Google campus, maar eerst moest hij iets gaan ophalen op de Microsoft campus, dus daar heb ik ook een glimps van opgevangen. Na enkele minuutjes wachten kwam Jessica me ophalen, zij is een dochter van een van Virginia's zussen, dus eigenlijk is ze een nicht van Willie Mary, ... Wanneer we vertrokken naar de oudste Google campus, zagen we ook een zelf rijdende auto, er zat niemand in wat het echt een bizar zicht maakte, naar het schijnt rijden er zeer veel rond daar in Silicon Valley, om gegevens te verzamelen. Eerst gingen we naar de Google winkel waar je alles kon kopen in Google stijl, daar kocht ik een shirt. Daarna had ik een pas nodig om met haar door de gebouwen te gaan, ik kon geen foto's nemen in de meeste gebouwen, vandaar dat ik niet zoveel beeldmateriaal heb. Eerst bezochten de Android tuin het bezoekerscentrum dat nog steeds in "Beta" was, daar stond een heleboel tentoongesteld zoals een oude server, Google Glasses, Chromebooks, ... en een speciaal voor Google Earth ontworpen computer. 

Android tuin

Hierna gingen we een middagmaal eten, op weg naar het gebouw piepten we ook binnen in enkele andere gebouwen waar ze zelfs een klimmuur en een glijbaan hadden tussen de bureaus, gewoon voor het plezier. Eens in de cafiteria aangekomen zag ik Jessica's man (Tim) terug, ik had ze beiden al eens ontmoet in Michigan. Het eten daar is gewoon fenomenaal, en het beste van al, het is volledig gratis voor iedereen, daarna kon ik ook wat desertjes uitproberen, en bij Google gaan ze zelfs zo ver dat het kleine stukje chocolade dat op de chocolademousse ligt het Google logo heeft. Daarna gingen we terug naar het onthaalcentrum omdat ik er nog niet alles gezien had, daar zocht ik ook Zele eens op aan de hand van die speciale Google Earth setup, het voelde aan alsof ik echt weer in de Verbindingsstraat stond. 

Zele verkennen in Amerika

Vervolgens gingen we naar de lokale koffiewinkel, tijdens de korte wandeling kwamen we ook enkele catering trucks tegen, die verkochten taco's, burrito's, ..., dus het leek of dat ze allemaal van een verschillende persoon waren, maar neen, het was allemaal van Google, dus zelfs dat was gratis. 

Catering trucks

Jessica vertelde me dat ze zelfs een mobiel kapsalon hebben waar je je haar kan laten knippen tegen een kleine prijs. We volgden de geur van koffie om uiteindelijk uit te komen bij de koffiewinkel, het was net zoals een Starbucks, het enige verschil, het was ook eigendom van google dus wederom was alles gratis, koffie, limonade, gebakjes, ..., niet normaal. Het moet zeer moeilijk zijn om na voor een werkgever als Google te werken, over te stappen naar een ander bedrijf. Tegen 3u zij ik gedag tegen Jessica en verkende ik Mountain View een beetje, niet veel later zat ik weer op de trein naar m'n tijdelijk verblijf. 

Tot morgen, Florian

Californië: Dag 6

Hallo allemaal,

vandaag heb ik nogal wat afgewandeld, ik had de afstanden wat onderschat waardoor ik eigenlijk niet zo veel kon bezoeken, maar dat geeft niet. Patricia vertrok vroeg die morgen naar haar werk (ze werkt voor Wikimedia), omdat ik nog moe was van de dag daarvoor kon ik later vertrekken met een Uber taxi naar het station. Ik begon met een wandeling tot in het "Golden Gate Park", op weg naar daar passeerde ik ook de Bi-Rite Creamery waar ze de beste cremekes van SF verkopen. Ik passeerde ook weer door de "Haight Ashbury" wijk, maar deze keer was er belange niet zo veel volk, dus ik kon rustig eens een kijkje nemen in de hippie winkels.

Hippie winkel

Eens in het "Golden Gate Park" aangekomen bezocht ik een Japanese "Tea Garden", daar dronk ik een goede thee en at ik m'n sandwich, er waren een heleboel Japanese plantensoorten aangeplant doorheen de tuin, tezamen met een heleboel authentieke bouwwerken.

Japanse tuin

Daarna ging ik weer op wandel, deze keer richting kust in het gedacht dat ik het "Walt Disney Family Museum" kon bezoeken, maar de wandeling bleef maar duren, zodat ik geen tijd meer had wanneer ik er aankwam rond 3u30, wat ik wel heb kunnen bezoeken is Ghirardelli Square. Het is een klein, gezellig marktplaatsje, opgericht door de lokale chocoladefabriek (Ghirardelli) waar ze natuurlijk ook Ghirardelli chocolade verkopen.

Ghirardelli Square

Daarna keerde ik terug naar Downtown SF om met Patricia terug te keren naar haar huis. Het ziet eruit alsof m'n dag zeer kort was, maar geloof me, het duurde lang met al dat wandelen. Nu dat ik toch niet zo veel heb om over te schrijven kan ik het misschien hebben over de manier van leven in San Francisco. Het transport gebeurt hier nog vaak met de auto, maar je ziet hier veel meer Tesla's en andere elektrische wagens dan ergens anders, ook zie je hier veel kleine transportmiddelen zoals (elektronische) longboards / skateboards, steps, ... Het leven hier is ook zeer druk als je voor een van de multimedia giganten werkt die zowel in SF als in Silicon Valley aanwezig zijn, maar het is een anders soort druk dan in pakweg New York, hier is vrijwel niemand uitgerust met een chique kostuum. Alles is veel losser en creatiever, ook al beïnvloeden ze vanuit SF en vooral Silicon Valley bijna de hele wereld met alle mogelijke technologische nieuwtjes. Ze zijn hier ook niet bang om homoseksualiteit te aanvaarden en om eens een jointje op te steken in het midden van de stad, de hoeveelheid van nationaliteiten die hier aanwezig zijn is ook zeer hoog, al bij al, dit voelt meer aan zoals het echte "Vrije Land", dan Michigan.

Vele groetjes, Florian

Californië: Dag 5

Hallo allemaal,

Vandaag was het de dag van het toeval, maar laten we beginnen bij het begin. Patricia moest deze morgen gaan werken, dus we stonden vroeg op om de trein te halen. Ik ging even met haar mee naar de "Wikimedia" kantoren, en daarna ging ik weer alleen op pad. Eerst bezocht ik een park, na wat rondwandelen kwam ik tot de vaststelling dat er in een gebouw, net naast dat park WWDC plaatsvond, voor de genen die niet weten wat dat is, het is de jaarlijkse developer bijeenkomst van Apple.

WWDC

Tegen 12:30 moest ik op "Pier 33" zijn om de boot naar Alcatraz te halen, dus ik begon vroeg genoeg in de richting van de zee uit te wandelen. Omdat ik er goed op tijd aankwam, kon ik eerst "Pier 39" verkennen, daar hing een zeer gezellige sfeer rond alle winkeltjes en restaurants. Wat later vertrok ik met de boot richting Alcatraz, op dit eiland stond de best bewaakte gevangenis van Amerika, maar daarvoor deed het ook dienst voor andere dingen zoals militaire doeleinden en indianendorp. De zee was vrij ruig, eens ik het eiland bereikte pikte ik een audio tour op, dat is zo een apparaatje dat ergens je rondleid doormiddel van verhalen en uitleg.

Alcatraz

Na de tour was ik blij dat ik geen stouterik was in die tijd, want de omstandigheden waren er wel vrij ruig, ik bezocht ook nog een fototentoonstelling van ex-gevangenen, en daarna keerde ik terug naar de veerboot. Wanneer ik stond aan te schuiven om aan boord te gaan kon ik m'n ogen bijna niet geloven, want wie zag ik daar afstappen van de boot, niemand minder dan Fernando en z'n familie. Ik wist dat hij naar San Francisco ging nadat hij zaterdag Michigan verliet, omdat z'n ouders ook naar daar overgevlogen waren zodat ze samen konden city trippen, maar ik had nooit gedacht dat ik hem daar zou tegen komen, maar nu heb ik z'n ouders toch eens gezien. Eens terug op het vaste land klom m'n weg naar de "Coit Tower" die ik 2 dagen eerder al gezien had, het was een steile klim. Eens ik de top bereikt had, had ik en mooi uitzicht over de baai.

Coit Tower

Zo, dat was het weeral, tot morgen, Florian